Your bag will be here eh ... tomorrow

3 maanden London, 3 weken thuis en dan gelijk weer op weg, het is wel een beetje vreemd. Maar bovenal natuurlijk ontzettend leuk! Ik zit nu dus in Cambodja in de brandend hete zon (36-40 graden) met een prachtig project. De reis hier naartoe was wat minder fijn…

Trein – Schiphol – 2 uur vertraging- vliegen – Istanbul – rennen naar vliegtuig – vliegen – Bangkok – Bagage kwijt – Esther (medevrijliggiger en tevens Drama Stagiare op het project) zoveel vertraging dat ze nog in Frankfurt bleek te zitten – in alle stress tweede pinpas verloren – verkeerd adres van het hotel – geen wifi op vliegveld – toch wel een computer in het tourist information centre – goede adres – taxirit van 1,5 uur – hotel met WiFi, airco, groot bed (wel fijn dus) – slapen – kan niet slapen – slapen – Esther komt aan – slapen – er wordt gebeld dat de bagage er binnen nu en 4 uur kan zijn – wachten dus – bagage – eindelijk eten – slapen – vroeg op – taxi naar busstation – bus naar grens – tuktuk naar douane – in de rij om Thailand uit te mogen – in de rij voor visum aanvraag – in de rij om Cambodja in te mogen – shuttlebus naar busstation – 1,5 uur wachten totdat de bus vol zit – levensgevaarlijke rit naar Siem Reap – TukTuk naar hostel – heel vrolijk ontvangst door medevrijwilligers (weer heel fijn)

Al met al een dag vertraagd waardoor we pas zondagavond hier in het hostel aankwamen en maandagochtend vroeg (om 06.00 op) al mochten beginnen met het project. Maar het is hier geweldig! Zondagavond zijn we gelijk met alle vrijwilligers uit eten geweest en konden we iedereen dus een beetje leren kennen. BeMore heeft meerdere projecten op scholen rondom Siem Reap en alle vrijwilligers verblijven in hetzelfde hostel, een gezellige Nederlandse bende dus.

Het project dat ik doe is op het Pure! Dream Centre, ofwel het PDC. Het is een soort naschoolse opvang waar kinderen extra lessen Engels, Living Values, Computergebruik, Rekenen, sport en creatieve workshops krijgen. We hebben ’s ochtends een groep van 30 kinderen die ’s middags naar public school gaan en ’s middag een groep die ’s ochtends naar public school gaan. Tijdens lunchtijd wordt met alle 60 kinderen gegeten zodat de kinderen tenminste één fatsoenlijke maaltijd per dag krijgen. Ook worden veel ouders bij het project betrokken door bijvoorbeeld naaicursussen, rieten mandjes maken of bouwklussen rondom het PDC. Ook alle kokkinnen, schoonmakers en tuinguards zijn ouders van de kinderen die op deze manier iets kunnen (bij)verdienen.
De kinderen zijn 7-13 jaar en in drie groepen verdeeld: weak , medium en strong. Als vrijwilliger ondersteun je de ‘gewone’ lessen en zorg je ervoor dat de kinderen op tijd en met zijn allen naar de volgende les gaan. Ook heb je de verantwoordelijkheid voor de creatieve workshops die je volledig zelf mag inrichten en dus ook alleen geeft. Esther en ik zouden samen de creatieve workshops geven en die invullen met dramalessen maar dat blijkt niet te zijn doorgekomen bij de coördinatoren hier in Cambodja dus gaan we proberen dezelfde lessen in de twee verschillende klassen te geven. We kunnen dus wel samen voorbereiden maar staan alleen voor de klas.

Maar maandag dus al begonnen: ’s Ochtends introductie en indeling van klassen, ik heb de komende 10 weken de strong groep en Esther medium. Vlak voor de lunch mochten we ons even in de les introduceren als de nieuwe teacher en daarna gezellig met zn allen geluncht. Bij het middagprogramma gewoon meegelopen en vooral de kat uit de boom gekeken. Vandaag de hele dag meegelopen en de eerste workshops gegeven, wat erg spannend was. Esther en ik hadden wat kleine namenspelletjes en vooral veel bewegingsoefeningen bedacht en ze bleken ‘hoofd, schouders knie en teen’ en ‘ annamaria-koekoek’ gewoon al te kennen. De eerste groep vond sommige dingen wel heel leuk maar er waren een aantal kinderen die niet echt mee deden, maarja ze kennen mij nog niet, ik hun nog niet en ik had ook nog nooit een les gedaan, dus zo raar is dat natuurlijk niet. De tweede groep daarentegen had alles al gehoord van de eerste groep en begonnen gelijk aan het begin al ‘ teacher, teacher, are we head schoulders knees…?’ ‘ Teacher, teacher, do we 1,2,3? (hun versie van annamaria-koekoek)??’ Echt heel schattig. Ze vonden alles leuk en hebben eigenlijk de hele les dubbel gelegen van het lachen. Ook hebben ze de gehele les (45 minuten) geconcentreerd meegedaan, echt zo leuk en lief!

Alle kindjes zijn leuk, schattig, geweldig, lief en mooi en ze lijken het ontzettend leuk te vinden dat je er bent als vrijwilliger terwijl ze best vaak nieuwe gezichten te zien krijgen en dus ook vaak afscheid (hebben) moeten nemen.

We gaan iedere avond met alle vrijwilligers uit eten (je kunt hier zelf niet koken, en uit eten voor 1-4 dollar) en ik heb het ontzettend naar mn zin! Ik hoop dat ik wat beter ga wennen aan de hitte (vooral ’s nachts is het lastig slapen) en dat het alleen nog maar veel leuker wordt!

Heel veel liefs!